Wyrokiem z dnia 8 września 2022 r. (sygn. C‑716/20) TSUE rozstrzygnął, że art. 1 ust. 3 dyrektywy Rady 93/83/EWG z dnia 27 września 1993 r. w sprawie koordynacji niektórych zasad dotyczących prawa autorskiego oraz praw pokrewnych stosowanych w odniesieniu do przekazu satelitarnego oraz retransmisji drogą kablową w związku z art. 8 ust. 1 tej dyrektywy nie przyznaje organizacjom nadawczym żadnego wyłącznego prawa do zezwalania na „retransmisję drogą kablową” lub zakazywania jej w rozumieniu tego przepisu, jak również  taka retransmisja drogą kablową nie stanowi równoczesnej, niezmienionej i pełnej transmisji programów telewizyjnych lub radiowych nadawanych drogą satelitarną i przeznaczonych do odbioru publicznego, jeżeli retransmisja ta jest dokonywana przez podmiot inny niż operator sieci kablowej w rozumieniu tej dyrektywy, taki jak hotel.

Postępowanie przed sądem krajowym:

RTL z siedzibą w Niemczech zajmuje się oferowaniem na swoim kanale telewizyjnym o tej samej nazwie szeregu programów, w tym filmów czy programów informacyjnych. Spółka Grupo Pestana  z siedzibą w Portugalii posiada większościowe udziały w spółce, której działalność obejmuje branżę hotelarską.

RTL domagał się uiszczenia przez Grupo Pestana opłaty z tytułu udostępniania kanałów telewizyjnych w pokojach hotelowych. W odpowiedzi portugalska spółka stwierdziła, że portugalskie prawo nie nakłada na hotele obowiązku uiszczania takich opłat.

Sądy krajowe doszły do wniosku, że udostępnianie kanału RTL w pokojach hotelowych stanowiło publiczne udostępnianie. Jednakże, dystrybucja tych kanałów za pomocą kabla koncentrycznego nie mogła być uznana za „retransmisję audycji”. Sądy uznały, że ani Grupo Pestana, ani hotele, nie były organizacjami nadawczymi.

W konsekwencji sąd odsyłający zwrócił się do TSUE z pytaniami prejudycjalnymi:
1) Czy zawarte w art. 1 ust. 3 dyrektywy [93/83/] pojęcie »retransmisji drogą kablową« należy interpretować w ten sposób, że poza równoczesnym nadawaniem przez organizację nadawczą programu innej organizacji nadawczej obejmuje ono dokonywane równocześnie i w całości drogą kablową publiczne rozpowszechnianie pierwotnego przekazu programów telewizyjnych lub radiowych przeznaczonych do odbioru publicznego (niezależnie od tego, czy to publiczne rozpowszechnianie jest, czy też nie jest dokonywane przez organizację nadawczą)?
2) Czy równoczesne rozpowszechnianie programów kanału telewizyjnego nadawanych drogą satelitarną za pośrednictwem różnych odbiorników telewizyjnych zainstalowanych w pokojach hotelowych za pomocą kabla koncentrycznego stanowi retransmisję tych programów w rozumieniu pojęcia, o którym mowa w art. 1 ust. 3 dyrektywy [93/83]?

Rozstrzygnięcie TSUE:

W ocenie TSUE, hotele nie mieszczą się w zakresie pojęcia dystrybutora kablowego w rozumieniu dyrektywy 93/83/EWG. Co więcej, Trybunał wskazał, że wyłączne prawo do zatwierdzania publicznego dostępu do transmisji organizacji nadawczych może być stosowane wówczas, gdy transmisja odbywa się w miejscach, do których dostęp uzyskuje się za opłatą. Oznacza to, że organizacje nadawcze mają prawo kontrolować, czy ich treści są udostępniane publicznie w miejscach, gdzie ludzie płacą za dostęp do nich. Taka sytuacja nie ma miejsca w hotelu, bowiem cena pokoju nie jest uzależniona od tego, czy będzie w nim dokonywana transmisja.

Komentarz:

Orzeczenie TSUE stanowi istotną wskazówkę dla przedsiębiorców z branży hotelarskiej w zakresie konieczności uiszczania opłat za transmisję kanałów w pokojach hotelowych. Branża hotelarska powinna rozważyć, czy nie powinna uzależniać ceny pokoju od dostępu do telewizji.