Spory dotyczące naruszenia praw do wspólnotowych wzorów przemysłowych rozpatrywane są przed Sądem Unijnych Znaków Towarowych i Wzorów Wspólnotowych w Warszawie (XXII Wydział Sądu Okręgowego w Warszawie). Gdy dochodzi do naruszenia prawa do wzoru wspólnotowego, uprawniony musi skierować powództwo do tego sądu bez względu na miejsce naruszenia i siedziby stron.

Zasadą prawa własności intelektualnej jest kumulatywność ochrony, która oznacza, że w wielu przypadkach istnieje więcej niż jednej sposób ochrony. W przypadku wzorów przemysłowych, jest to najczęściej również ochrona prawnoautorska (jako utworu) oraz wynikająca z Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (ochrona przed tzw. niewolniczym naśladownictwem). Każdy ze wskazanych reżimów oferuje inny zakres ochrony, dostosowany do ratio legis regulacji.

To uprawniony, jako dysponent prawa oraz roszczenia, decyduje o wyborze drogi procesowej i podstawach, na jakich oprze spór. Może więc, posiadając prawo do wspólnotowego wzoru przemysłowego, pozwać naruszyciela, np. wyłącznie ze względu na naruszenie prawa do utworu przed sąd powszechny, ustalony zgodnie z właściwością ogólną, nie podnosząc roszczeń ze wzorów.

Najczęściej zdarza się jednak, że uprawnieni do wspólnotowych wzorów przemysłowych dochodzą w jednym procesie łącznie ochrony z prawa do wzoru oraz z wszystkich alternatywnych podstaw prawnych. Może się to okazać błędem strategicznym. Przegrana bowiem w zakresie roszczeń dotyczących wzoru może pozbawiać uprawnionego szansy na obiektywną ocenę w zakresie innych reżimów. Nierzadko bowiem przegrana w zakresie wzorów niejako promieniuje na pozostałe powołane podstawy, które również są oddalane, a przynajmniej zapatrywanie sędziego co do okoliczności związanych z wzorem ma duży wpływ na dalsze analizowane podstaw prawnych roszczeń alternatywnych. Rozdzielając zatem podstawy prawne, uprawniony zyskuje możliwość wytoczenia ponownego powództwa przed innym sądem powszechnym.

Należy jednak pamiętać, że dokonanie wyboru tylko jednej z podstaw prawnych nie zawsze jest rozumiane przez sąd. W jednej ze spraw wszczętych przed Sądem Okręgowym w Gdańsku uprawniony do wzoru wspólnotowego oparł swoje powództwo wyłącznie na ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Sąd uznał, że bez względu na powołaną podstawę prawną roszczenia wszelkie spory, w których pojawia się wspólnotowy wzór przemysłowy należą do wyłącznej właściwości Sądu Unijnych Znaków Towarowych i Wzorów Wspólnotowych w Warszawie i wydał postanowienie o przekazaniu sprawy do tego sądu.

Z takim rozstrzygnięciem nie zgodził się Sąd Apelacyjny, rozpoznając zażalenie uprawnionego. Sąd ten podkreślił, iż intencją ustawodawcy jest zapewnienie kumulatywnej ochrony wzorom przemysłowym, która może być realizowana przez różne reżimy prawne. Jednym z nich mogą być przepisy dotyczące zwalczania nieuczciwej konkurencji. Celem tej regulacji jest przede wszystkim ochrona interesu publicznego poprzez wyeliminowanie działań naruszających mechanizmy uczciwej konkurencji. Jest to więc ochrona, którą traktować należy odrębnie od ochrony przyznanej przez wzór przemysłowy i która nie może jej zastępować. Jeżeli więc powód opiera swoje powództwo wyłącznie na przepisach dotyczących zwalczania nieuczciwej konkurencji, jako dysponent roszczenia, ma do tego prawo, a fakt dodatkowego posiadania wspólnotowego wzoru przemysłowego nie może być podstawą do przekazania sprawy do Sądu Unijnych Znaków Towarowych i Wzorów Wspólnotowych.

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, sygn. akt I Acz 579/13.