W sprawie o sygn. C-224/20 TSUE zajął się problematyką przepakowywania leków do nowych opakowań.

Postępowanie przed sądem krajowym:

Stroną Powodową są producenci leków, zaś Stroną Pozwaną – podmioty zajmujące się handlem równoległym produktów leczniczych. Produkty te są przez Pozwanych przepakowywane do nowych opakowań, które albo zawierają znak towarowy producenta, ale zastępują ten znak zupełnie nową nazwą. Powodowie twierdzą, że przysługuje im prawo sprzeciwu wobec przepakowywania leków do nowych opakowań.

Sąd odsyłający zastanawiał się, czy faktycznie producenci mogą sprzeciwić się takiemu działaniu Pozwanych. Zwrócił się zatem do TSUE z licznymi pytania prejudycjalnymi.

Rozstrzygnięcie TSUE:

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2022 r. (sygn. C-224/20) Trybunał uznał, że producent może sprzeciwić się przepakowywaniu leków, w sytuacji gdy zastąpienie elementu uniemożliwiającego naruszenie oryginalnego opakowania zewnętrznego pozostawiłoby widoczne – lub wyczuwalne dotykiem – ślady otwarcia na tym oryginalnym opakowaniu, o ile nie ulega wątpliwości, że te ślady można przypisać przepakowaniu tego produktu leczniczego przez ten podmiot dokonujący przywozu równoległego, oraz ślady te nie powodują na rynku państwa członkowskiego przywozu lub na jego istotnej części tak silnego oporu znacznej grupy konsumentów wobec przepakowanych w ten sposób produktów leczniczych, że stanowiłby on przeszkodę w skutecznym dostępie do tego rynku.

Rozstrzygnął także, że właściciel znaku towarowego może sprzeciwić się wprowadzaniu do obrotu w danym państwie członkowskim przez podmiot dokonujący przywozu równoległego produktu leczniczego przywiezionego z innego państwa członkowskiego, przepakowanego przez ten podmiot do nowego opakowania zewnętrznego, które opatrzył on ponownie znakiem towarowym właściciela odnoszącym się do tego produktu, ale nie pozostałymi znakami towarowymi lub innymi oznaczeniami odróżniającymi, które widniały na oryginalnym opakowaniu zbiorczym tego produktu leczniczego, jeśli wygląd tego nowego opakowania zewnętrznego może rzeczywiście szkodzić renomie znaku towarowego lub jeśli wygląd ten właściwie poinformowanemu i dostatecznie uważnemu konsumentowi nie pozwala lub pozwala tylko z trudem stwierdzić, czy wspomniany produkt leczniczy pochodzi od właściciela znaku towarowego lub z przedsiębiorstwa powiązanego z nim gospodarczo, czy też przeciwnie, od osoby trzeciej, co ma tym samym negatywny wpływ na pełnioną przez znak towarowy funkcję wskazania pochodzenia.

TSUE argumentował, że każdorazowo należy ocenić, „czy ponowne umieszczenie na nowym opakowaniu zewnętrznym produktu leczniczego znaku towarowego właściciela, odnoszącego się do tego produktu, bez odtworzenia na nim pozostałych znaków towarowych lub innych oznaczeń odróżniających, które widniały na oryginalnym opakowaniu tego produktu leczniczego, narusza pełnioną przez znak towarowy funkcję wskazania pochodzenia”. Wskazał także, że „niemożność powołania się przez właściciela znaku na jego prawa do znaku towarowego, aby sprzeciwić się wprowadzeniu do obrotu pod tym znakiem towarów przepakowanych przez importera, równa się z przyznaniem importerowi pewnego uprawnienia, które w normalnych okolicznościach jest zastrzeżone dla samego właściciela znaku”.

Komentarz:

Orzeczenie TSUE jest istotne dla każdej branży, w której dochodzi do importowania danych towarów wraz z ich przepakowaniem. Rozstrzygnięcie wskazuje przesłanki, kiedy dopuszczalne jest przepakowanie towarów, a kiedy takiemu przepakowaniu sprzeciwić może się właściciel znaku.