Czym są tzw. „inne wydatki”? Orzeczenie TSUE rozwiewa wątpliwości w tej mierze
W wyroku z dn. 28 kwietnia 2022 roku (sygn. C-559/20) TSUE zajął się problematyką kosztów postępowania w kontekście innych wydatków, o jakich mowa w dyrektywie 2004/48/WE. Zgodnie z art. 14 tej dyrektywy, Państwa Członkowskie mają obowiązek zapewnić, że rozsądne i proporcjonalne koszty sądowe oraz inne wydatki poniesione przez stronę wygrywającą sprawę z zakresu własności intelektualnej będą pokrywane przez stronę przegrywającą, chyba że sprawiedliwość na to nie pozwoli.
Pytanie prejudycjalne w sprawie o sygn. C-559/20 miało na celu ustalenie, czy koszty pełnomocnika związane z wezwaniem skierowanym do naruszyciela praw własności intelektualnej na etapie poprzedzającym postępowanie sądowe (etap próby polubownego rozwiązywania sporu) mieszczą się w pojęciu kosztów sądowych, czy innych wydatków.
TSUE uznał, że „dyrektywa 2004/48 ma zastosowanie zarówno do postępowań sądowych, jak i pozasądowych, ponieważ te dwa rodzaje postępowań mogą okazać się niezbędne do zapewnienia wyegzekwowania praw własności intelektualnej”. W związku z tym, wezwania do polubownego (pozasądowego) rozwiązania sporu są objęte dyrektywą 2004/48/WE.
Inne wydatki powinny być ponadto rozumiane jako wydatki ściśle i bezpośrednio związane z danym postępowaniem. Jeśli zatem wezwanie skierowane do naruszyciela jest niezbędne do zapewnienia wyegzekwowania praw własności intelektualnej i ma na celu uniknięcie lub nawet zastąpienie postępowania sądowego, to koszty związane z wezwaniem podlegają zwrotowi.
Komentarz:
Dochodzenie odpowiedzialności z tytułu naruszenia praw własności intelektualnej często wiąże się z licznymi kosztami. Nie powinno być tak, aby uprawniony ponosił dodatkowe koszta związane z ochroną swojego prawa naruszonego przez naruszyciela. Orzeczenie w sprawie o sygn. C-559/20 przesądza, że również etap prób polubownego rozwiązywania sporu objęty jest obowiązkiem zwrotu kosztów. Warto, aby w swoich pismach uprawnieni podnosili ten argument domagając się zwrotu kosztów związanych z wezwaniami oraz obsługą prawną na tym etapie postępowania.
Zobacz też:
Wyrok ws. podobieństwa znaków towarowych
W wyroku z 27 listopada 2024 r. w sprawie T‑509/23, Sąd badał podobieństwo pomiędzy graficznym znakiem towarowym przedstawiającym dużą literę „V”, a graficznym znakiem towarowym Giorgio Armani przedstawiającym stylizowanego orła z rozłożonymi skrzydłami. 29 grudnia...
Wyrok TSUE dotyczący opłaty reprograficznej
Opłata reprograficzna stanowi opłatę nałożoną na podmioty zapewniające dostęp do urządzeń, które umożliwiają zwielokrotnianie utworów w ramach dozwolonego prywatnego użytku, jako wynagrodzenie za korzystanie z utworów. Takimi urządzeniami są przede wszystkim...
Wyrok ws. unieważnienia trójwymiarowego znaku towarowego
W wyroku z 13 listopada 2024 r. w sprawie T-524/23, Sąd rozpatrywał sprawę dotyczącą unieważnienia trójwymiarowego znaku towarowego przedstawiającego inhalator. Znak towarowy został zgłoszony 16 lipca 1999 r. przez niemiecką spółkę Boehringer Ingelheim Pharma GmbH...